Μια συγνώμη..

Μια συγνώμη χίλια ιδανικά
και δεν τη σέβεσαι καθόλου πια...

Είναι η αξία της πολλά λεφτά,λέξη που καίει όπως η φωτιά..
Μη τη σκορπάς απο συνήθεια σα μια κουβέντα που είναι ηλίθια...

Χρειάζεται κότσια,να βρείς θάρρος να αντέξεις πριν με σάλια και με ψέματα τα χείλη σου να βρέξεις...

Είναι η πραγματικότητα,είναι η αλήθεια μια λέξη,μια συγνώμη...
πές την με την ψυχή σου και οχι με τα χείλη και το στόμα..

Πες την με τα μάτια και όταν την λές να ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ...

Απο το ημερολόγιό μου 6ης δημοτικού...

Eρωτικες Φιλοσοφιες

Εχουν γραφτει τοσες πολλες σελιδες για την αγαπη... Λογια ανθρωπων που αγαπησαν, αγαπηθηκαν, πληγωσαν και πληγωθηκαν... Ανθρωπων που πιστευουν στον ερωτα και στην δυναμη του, που ξερουν τι σημαινει μοναξια και πονος... Μια φιλοσοφια που εχει ακουστει απο παρα πολλα εφηβικα στοματα ειναι η "Αν αγαπας καποιον ασ'τον να φυγει. Αν γυρισει ηταν δικος σου. Αν οχι, δεν ηταν ποτε δικος σου..." Εγω παλι πιστευω οτι οποιος το ειπε αυτο πρεπει να πληγωθηκε παρα πολυ... Αλλα ποιος δεν εχει βρεθει σε τετοια κατασταση; Για αυτο απλα δεν συμφωνω με αυτο το αποφθεγμα... "ΑΝ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΑΦΗΣΕΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙ;!;!;!;"

In a Manner of speaking I just want to say That I could never forget the way You told me everything By saying nothing

In a manner of speaking I don't understand How love in silence becomes reprimand But the way that i feel about you Is beyond words

Oh give me the words Give me the words That tell me nothing Ohohohoh give me the words Give me the words That tell me everything

In a manner of speaking Semantics won't do In this life that we live we only make do And the way that we feel Might have to be sacrificed So in a manner of speaking I just want to say That just like you I should find a way To tell you everything By saying nothing.

Oh give me the words Give me the words That tell me nothing Ohohohoh give me the words Give me the words That tell me everything Oh give me the words Give me the words That tell me nothing

Ohohohoh give me the words Give me the words That tell me everything

Η ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ ΟΡΘΩΝΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ. ...(όχι η πρόστυχη, ούτε η διαστημική), η άλλη,εκείνη του μυαλού μου.
Όλα μου φταίνε γιατί μου φταίει ο εαυτός μου (τι συμπέρασμαααα...)

Φεύγω συνεχώς. Από παντού. Και από όλα. Ξανά και ξανά. Και όλα αυτά από τα οποία φεύγω είναι απλά (και ίσως λογικά) εδώ.
Πού είναι η λογική? Την χρειάζομαι αλήθεια?

Κρύβομαι πίσω από τα παιδικά κουκλάκια μου. Είναι απαλά και έτσι πιστεύω πως είναι και βολικά. Λάθος. Ψευδαίσθηση.

Μια από τις πολλές.
Καλημέρα!

Έχουμε ακούσει πολλάκις και απο πολλούς να ισχυρίζονται χωρίς απολύτως κανέναν ενδοιασμό πως το καλοκαίρι είναι η πιο χαροούμενη και διασκεδαστική εποχή για όλους ανεξαιρέτως!!! Μετα λύπης όμως θέλω να ενημερώσω αυτούς τους ονειροπόλους οτι αυτή η εποχή για πολλούς είναι σήμα κατατέθεν του άγχους και της μελαγχολίας.Χωρίς βέβαια να θέλω να φανώ πεσιμίστρια και αρνητική θα αιτιολογήσω την παραπάνω άποψη με τα εξής επιχειρήματα. Εκτός του οτι την εποχή αυτή πολλοί άνθρωποι μένουν χωρίς επαγγλματική στέγη ή δουλεύουν ακατάπαυστα.Επίσης ο μεγαλύτερος εκνευρισμός που μου δημιουργείται είναι οταν βλέπω όλους τους νέους στα clubs έχοντας στο μύαλο τους μόνο τα οπισθια της απέναντι αγγλίδας,γερμανίδας η όποιας εθνικότητας και βέβαια στο ποτό τους το οποίο πολλαπλασιάζεται επικίνδυνα κατά τη διάρκεια της βραδιάς!!Πλέον καταλήγω να συμμερίζομαι την άποψη του Πλάτωνα οτι ο κόσμος μας είναι ένα υπόγειο και αυτο γιατί κρίνουμε και ζούμε βάση των αισθησεών μας και όχι βάση του νού μας!!Καταλήγοντας θελω να τονίσω πρίν κατακριθώ οτι και εγω βγαίνω και διασκεδάζω με την διαφόρα όμως οτι μπορώ να κρίνω σώστα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου.
Φιλιά σε όλους!!

A Sunday smile =)

ΕΠΙΠΛΕΟΝ....

Ακόμα κι αν η σημερινή ημέρα δεν μου άρεσε και πολύ,νομίζω ότι έστω και στο τέλος της άξiζε να χαμογελάσω λιγάκι με την καρδιά ευχαριστώ...=) Έισαι πολύ καλός !

Waking up...

Hey guys...!
Άφησα τα φαντάσματα του παρελθόντος πίσω.!
Ξύπνησα από το όνειρό μου και συνειδητοποίησα πως δεν το ήθελα έτσι...
Σας έχει τύχει καμιά φορά να βλέπετε ένα όνειρο και ενώ ξυπνήσατε να θέλετε να το συνεχίσετε μόνο και μόνο για να τελειώσει όπως θέλετε εσείς?

Εγώ το κάνω πάντως.!!

Μερικές φορές όταν δεν μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα όπως πραγματικά θέλουμε πρέπει να αλλάξουμε όνειρο...'Ετσι πιστεύω εγώ τουλάχιστον...

Λοιπόν αν και θα ήθελα να ζω συνεχώς σε ένα όνειρο θα πρέπει να ζήσω και λίγο στην πραγματικότητα για να βρω το επόμενο...Γιατί μέσα από την πραγματικότητα βρίσκεις τα όνειρά σου.

Ψάξτε για τα δικά σας! Το ίδιο θα κάνω και γω..Άν και τον τελευταίο καιρό δεν έχω πολύ έμπνευση ένοιωσα την ανάγκη να γράψω έστω και αυτό εδώ...

Συνειδητοποιώ συνεχώς ότι είναι τα μικρά πράγματα που κάνουν ευτυχισμένο έναν άνθρωπο.
Ένα χαμόγελο ενός συμμαθητή στο μάθημα, ένας καλός λόγος, ένα όμορφο όνειρο, να κοιτάς έξω από το παράθυρο και να ονειροπολείς...Ένα ωραίο γλυκό που δεν έχεις ξαναδοκιμάσει,μια ματιά και μόνο από ένα φιλικό σου πρόσωπο...Καλά λόγια και ειλικρινή όταν βιώνεις μια επιτυχία...Μία φίλη ή ένας φίλος να είναι εκεί κοντά σου ακόμα και αν τους έχεις ανάγκη ακόμα και αν όχι. Αυτή είναι για μένα ευτυχία...Ένα τραγούδι που μπορεί να σε χαλαρώνει ή και ένα που σε ζωντανεύει...Να ξυπνάς και να περιμένεις μια ωραία μέρα...Να ξυπνάς με ένα χαμόγελο.Να νιώθεις ότι όλα μέσα σου δουλεύουν.ΕΣΥ δουλέυεις.Να νιώθεις την καρδιά σου να χτυπά. Να μπορείς να γίνεσαι ένα με το κόσμο γύρω σου. Και δεν εννοώ να απορροφάσαι από τη μάζα. Έννοώ να νιώθεις αναπόσπαστο κομμάτι του κόσμου. Κομμάτι του Σύμπαντος...
Καλημέρα σας =)

Φιλία =)

Το να έχει κάποιος αληθινούς φίλους, είναι μεγάλη υπόθεση. Πότε όμως είναι μια φιλία αληθινή, προορισμένη να αντέξει στις τρικυμίες του χρόνου, και πότε είναι απλά και μόνο μια “παρέα”, που σήμερα είναι και αύριο δε θα είναι;Τι είναι πραγματική φιλία ήταν η απορία μου απο το δημοτικό...Για μένα τα χρόνια του δημοτικού ήταν τα χειρότερα χρόνια της ζωής μου..!Για πολλούς και διάφορους λόγους τους οποίους δεν θέλω ακόμα να πω,δεν μου βγαίνουν να τα πω..δεν θέλω να τα θυμάμαι ήταν ένας εφιάλτης που τελείωσε αργά και βασανιστηκά.Ίσως έπρεπε να περάσω 6 ατελείωτα χρόνια σε εκείνο το κτίριο με τα μπλέ κάγκελα και τα graffiti του W.... και του S.... στους τοίχους τους οποίους κάθε φορά που βάφανε στην αρχή της χρονιάς το ίδιο βράδυ κιόλας ομόρφαιναν απο τα γκράγιτοι των παιδιών!Σε εκείνο το κτίριο πάνω στην κατηφόρα και την παιδική χαρά απο πάνω.Μέσα σε αυτό πέρασα τα παιδικά μου χρόνια ώσπου να έρθει η ώρα να καταλάβω τι εστί φιλία την οποία απέκτησα στο γυμνάσιο!Έτσι λοιπόν πήρα το θάρρος να γράψω...

Το βασικό που πρέπει κάποιος να κοιτάξει για να διαχωρίσει αυτές τις δύο καταστάσεις, είναι τα κίνητρα πίσω από το συναπάντημα. Σε μια αληθινή φιλία, βρίσκομαι μαζί με τον άλλο άνθρωπο για να μοιραστούμε την ίδια τη ζωή, τις χαρές και τις λύπες της. Ο αληθινός φίλος είναι συνοδοιπόρος μου, όχι μόνο στις εύκολες και ευχάριστες στιγμές, αλλά επίσης στις αναπόφευκτες περιόδους θλίψης και δυσκολίας. Σε μια γνήσια φιλία υπάρχει ο αμοιβαίος σεβασμός, ώστε να υπάρχει ώρα και χώρος για να εκφραστούν όλοι. Ο καλύτερος φίλος είναι αυτός που δε φοβάται να μας πει την αλήθεια, αν πιστεύει ότι σε κάτι έχουμε παρεκτραπεί. Είναι όμως παράλληλα έτοιμος να σεβαστεί τις επιλογές μας, έστω και αν διαφωνεί, χωρίς να φύγει από το πλευρό μας.

Σε αντίθεση, όταν μιλάμε για “σκέτη παρέα” τα κίνητρα είναι διαφορετικά: Εδώ δε συναντιόμαστε για να μοιραστούμε τη ζωή στην ολότητά της, αλλά μόνο για να ευχαριστηθούμε κάποια συγκεκριμένα πράγματα, πρόσκαιρα πράγματα, που τυγχάνει να μας αρέσουν και των δύο. Σε τέτοιες σχέσεις γνωρίζουμε – κατά βάθος – ότι υπάρχουν όρια στο τι μπορούμε να μοιραστούμε με τον άλλο. Όταν πια ο ένας από τους δύο βαρεθεί τη συγκεκριμένη απόλαυση που τους ένωνε, ή αν προκύψει εν τω μεταξύ κάποια διαφωνία, η “φιλία” αυτή εξανεμίζεται.

Αγάπη

Νομίζω ότι τελευταία έχουμε μπερδέψει την λέξη αγάπη με την συνήθεια..Η πραγματική αγάπη είναι πάντοτε συνυφασμένη με την προσφορά, τη θυσία, την ανιδιοτέλεια. Αγάπη είναι να χαίρεσαι με αυτόν που χαίρεται και να λυπάσαι με αυτόν που πονά. Αυτός που αγαπά ανέχεται τον άλλο με τις ατέλειές του χωρίς να τον περιφρονεί, χωρίς καν να τον κάνει να νιώθει άσχημα για αυτό που είναι. Όταν αγαπάς ενδιαφέρεσαι τι θα γίνει ο άλλος, χωρίς όμως αυτό το ενδιαφέρον να γίνεται καταπίεση και επιβολή. Και αυτό, διότι η πραγματική αγάπη εμπεριέχει τον σεβασμό της ελευθερίας του άλλου, την εκτίμηση προς την προσωπικότητά του.

Παρεξηγημένη αγάπη είναι όταν ο άλλος γίνεται το αντικείμενο με το οποίο ικανοποιώ εγώ τις ανάγκες και τις επιθυμίες μου. Κάτι τέτοιο μάλλον προσκόλληση και αδυναμία πρέπει να ονομάζεται παρά αγάπη. Καταντούμε σε αυτή την παρεξηγημένη κατάσταση είτε όταν είμαστε φίλαυτοι – δηλαδή “εγωιστές” - είτε όταν πάσχουμε από κοινωνική ανασφάλεια. Σε αυτή την δεύτερη περίπτωση, ο φόβος μη τυχόν και μας απορρίψουν οι άλλοι μας κάνει να απαιτούμε συνεχώς επιβεβαίωση (-“Πες μου ότι με αγαπάς ...” “Μα μόλις τώρα σου το είπα !”). Η ανασφάλεια, με τις απαιτήσεις που προτάσσει, μας εμποδίζει από το να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε τον άλλο για αυτό που πραγματικά είναι, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που μας εμποδίζουν οι απαιτήσεις που προτάσσει η φιλαυτία, ο “εγωισμός”.

Ποια από τις δύο πιο πάνω μορφές αγάπης έχουμε εμείς μέσα μας; Κριτήριο είναι η στάση μας απέναντι στους δύσκολους ανθρώπους: Αν τους αγαπούμε και αυτούς με την ίδια προθυμία, τότε η αγάπη μας είναι πραγματική. Αν όμως αγαπάμε μόνο όσους ανθρώπους βρίσκουμε ευχάριστους και βολικούς, τότε μάλλον η αγάπη μας εμπίπτει στην δεύτερη κατηγορία.

Η αληθινή αγάπη μέσα στην ψυχή ενός ανθρώπου είναι σαν ένα δέντρο που σιγά – σιγά μεγαλώνει, και σκεπάζει όλο και περισσότερους ανθρώπους κάτω από την δροσερή σκιά του. Από εμάς το μόνο που απαιτείται είναι να φροντίσουμε λίγο για την καλλιέργειά της, καθώς επίσης να την προστατεύσουμε από αυτά που θα μπορούσαν να την ξεριζώσουν από την καρδιά.