Christina Aguilera - Oh mother

Μια συγνώμη..

Μια συγνώμη χίλια ιδανικά
και δεν τη σέβεσαι καθόλου πια...

Είναι η αξία της πολλά λεφτά,λέξη που καίει όπως η φωτιά..
Μη τη σκορπάς απο συνήθεια σα μια κουβέντα που είναι ηλίθια...

Χρειάζεται κότσια,να βρείς θάρρος να αντέξεις πριν με σάλια και με ψέματα τα χείλη σου να βρέξεις...

Είναι η πραγματικότητα,είναι η αλήθεια μια λέξη,μια συγνώμη...
πές την με την ψυχή σου και οχι με τα χείλη και το στόμα..

Πες την με τα μάτια και όταν την λές να ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ...

Απο το ημερολόγιό μου 6ης δημοτικού...

Eρωτικες Φιλοσοφιες

Εχουν γραφτει τοσες πολλες σελιδες για την αγαπη... Λογια ανθρωπων που αγαπησαν, αγαπηθηκαν, πληγωσαν και πληγωθηκαν... Ανθρωπων που πιστευουν στον ερωτα και στην δυναμη του, που ξερουν τι σημαινει μοναξια και πονος... Μια φιλοσοφια που εχει ακουστει απο παρα πολλα εφηβικα στοματα ειναι η "Αν αγαπας καποιον ασ'τον να φυγει. Αν γυρισει ηταν δικος σου. Αν οχι, δεν ηταν ποτε δικος σου..." Εγω παλι πιστευω οτι οποιος το ειπε αυτο πρεπει να πληγωθηκε παρα πολυ... Αλλα ποιος δεν εχει βρεθει σε τετοια κατασταση; Για αυτο απλα δεν συμφωνω με αυτο το αποφθεγμα... "ΑΝ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΑΦΗΣΕΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙ;!;!;!;"

In a Manner of speaking I just want to say That I could never forget the way You told me everything By saying nothing

In a manner of speaking I don't understand How love in silence becomes reprimand But the way that i feel about you Is beyond words

Oh give me the words Give me the words That tell me nothing Ohohohoh give me the words Give me the words That tell me everything

In a manner of speaking Semantics won't do In this life that we live we only make do And the way that we feel Might have to be sacrificed So in a manner of speaking I just want to say That just like you I should find a way To tell you everything By saying nothing.

Oh give me the words Give me the words That tell me nothing Ohohohoh give me the words Give me the words That tell me everything Oh give me the words Give me the words That tell me nothing

Ohohohoh give me the words Give me the words That tell me everything

Η ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ ΟΡΘΩΝΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ. ...(όχι η πρόστυχη, ούτε η διαστημική), η άλλη,εκείνη του μυαλού μου.
Όλα μου φταίνε γιατί μου φταίει ο εαυτός μου (τι συμπέρασμαααα...)

Φεύγω συνεχώς. Από παντού. Και από όλα. Ξανά και ξανά. Και όλα αυτά από τα οποία φεύγω είναι απλά (και ίσως λογικά) εδώ.
Πού είναι η λογική? Την χρειάζομαι αλήθεια?

Κρύβομαι πίσω από τα παιδικά κουκλάκια μου. Είναι απαλά και έτσι πιστεύω πως είναι και βολικά. Λάθος. Ψευδαίσθηση.

Μια από τις πολλές.
Καλημέρα!

Έχουμε ακούσει πολλάκις και απο πολλούς να ισχυρίζονται χωρίς απολύτως κανέναν ενδοιασμό πως το καλοκαίρι είναι η πιο χαροούμενη και διασκεδαστική εποχή για όλους ανεξαιρέτως!!! Μετα λύπης όμως θέλω να ενημερώσω αυτούς τους ονειροπόλους οτι αυτή η εποχή για πολλούς είναι σήμα κατατέθεν του άγχους και της μελαγχολίας.Χωρίς βέβαια να θέλω να φανώ πεσιμίστρια και αρνητική θα αιτιολογήσω την παραπάνω άποψη με τα εξής επιχειρήματα. Εκτός του οτι την εποχή αυτή πολλοί άνθρωποι μένουν χωρίς επαγγλματική στέγη ή δουλεύουν ακατάπαυστα.Επίσης ο μεγαλύτερος εκνευρισμός που μου δημιουργείται είναι οταν βλέπω όλους τους νέους στα clubs έχοντας στο μύαλο τους μόνο τα οπισθια της απέναντι αγγλίδας,γερμανίδας η όποιας εθνικότητας και βέβαια στο ποτό τους το οποίο πολλαπλασιάζεται επικίνδυνα κατά τη διάρκεια της βραδιάς!!Πλέον καταλήγω να συμμερίζομαι την άποψη του Πλάτωνα οτι ο κόσμος μας είναι ένα υπόγειο και αυτο γιατί κρίνουμε και ζούμε βάση των αισθησεών μας και όχι βάση του νού μας!!Καταλήγοντας θελω να τονίσω πρίν κατακριθώ οτι και εγω βγαίνω και διασκεδάζω με την διαφόρα όμως οτι μπορώ να κρίνω σώστα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου.
Φιλιά σε όλους!!

A Sunday smile =)

ΕΠΙΠΛΕΟΝ....

Ακόμα κι αν η σημερινή ημέρα δεν μου άρεσε και πολύ,νομίζω ότι έστω και στο τέλος της άξiζε να χαμογελάσω λιγάκι με την καρδιά ευχαριστώ...=) Έισαι πολύ καλός !

Waking up...

Hey guys...!
Άφησα τα φαντάσματα του παρελθόντος πίσω.!
Ξύπνησα από το όνειρό μου και συνειδητοποίησα πως δεν το ήθελα έτσι...
Σας έχει τύχει καμιά φορά να βλέπετε ένα όνειρο και ενώ ξυπνήσατε να θέλετε να το συνεχίσετε μόνο και μόνο για να τελειώσει όπως θέλετε εσείς?

Εγώ το κάνω πάντως.!!

Μερικές φορές όταν δεν μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα όπως πραγματικά θέλουμε πρέπει να αλλάξουμε όνειρο...'Ετσι πιστεύω εγώ τουλάχιστον...

Λοιπόν αν και θα ήθελα να ζω συνεχώς σε ένα όνειρο θα πρέπει να ζήσω και λίγο στην πραγματικότητα για να βρω το επόμενο...Γιατί μέσα από την πραγματικότητα βρίσκεις τα όνειρά σου.

Ψάξτε για τα δικά σας! Το ίδιο θα κάνω και γω..Άν και τον τελευταίο καιρό δεν έχω πολύ έμπνευση ένοιωσα την ανάγκη να γράψω έστω και αυτό εδώ...

Συνειδητοποιώ συνεχώς ότι είναι τα μικρά πράγματα που κάνουν ευτυχισμένο έναν άνθρωπο.
Ένα χαμόγελο ενός συμμαθητή στο μάθημα, ένας καλός λόγος, ένα όμορφο όνειρο, να κοιτάς έξω από το παράθυρο και να ονειροπολείς...Ένα ωραίο γλυκό που δεν έχεις ξαναδοκιμάσει,μια ματιά και μόνο από ένα φιλικό σου πρόσωπο...Καλά λόγια και ειλικρινή όταν βιώνεις μια επιτυχία...Μία φίλη ή ένας φίλος να είναι εκεί κοντά σου ακόμα και αν τους έχεις ανάγκη ακόμα και αν όχι. Αυτή είναι για μένα ευτυχία...Ένα τραγούδι που μπορεί να σε χαλαρώνει ή και ένα που σε ζωντανεύει...Να ξυπνάς και να περιμένεις μια ωραία μέρα...Να ξυπνάς με ένα χαμόγελο.Να νιώθεις ότι όλα μέσα σου δουλεύουν.ΕΣΥ δουλέυεις.Να νιώθεις την καρδιά σου να χτυπά. Να μπορείς να γίνεσαι ένα με το κόσμο γύρω σου. Και δεν εννοώ να απορροφάσαι από τη μάζα. Έννοώ να νιώθεις αναπόσπαστο κομμάτι του κόσμου. Κομμάτι του Σύμπαντος...
Καλημέρα σας =)

Φιλία =)

Το να έχει κάποιος αληθινούς φίλους, είναι μεγάλη υπόθεση. Πότε όμως είναι μια φιλία αληθινή, προορισμένη να αντέξει στις τρικυμίες του χρόνου, και πότε είναι απλά και μόνο μια “παρέα”, που σήμερα είναι και αύριο δε θα είναι;Τι είναι πραγματική φιλία ήταν η απορία μου απο το δημοτικό...Για μένα τα χρόνια του δημοτικού ήταν τα χειρότερα χρόνια της ζωής μου..!Για πολλούς και διάφορους λόγους τους οποίους δεν θέλω ακόμα να πω,δεν μου βγαίνουν να τα πω..δεν θέλω να τα θυμάμαι ήταν ένας εφιάλτης που τελείωσε αργά και βασανιστηκά.Ίσως έπρεπε να περάσω 6 ατελείωτα χρόνια σε εκείνο το κτίριο με τα μπλέ κάγκελα και τα graffiti του W.... και του S.... στους τοίχους τους οποίους κάθε φορά που βάφανε στην αρχή της χρονιάς το ίδιο βράδυ κιόλας ομόρφαιναν απο τα γκράγιτοι των παιδιών!Σε εκείνο το κτίριο πάνω στην κατηφόρα και την παιδική χαρά απο πάνω.Μέσα σε αυτό πέρασα τα παιδικά μου χρόνια ώσπου να έρθει η ώρα να καταλάβω τι εστί φιλία την οποία απέκτησα στο γυμνάσιο!Έτσι λοιπόν πήρα το θάρρος να γράψω...

Το βασικό που πρέπει κάποιος να κοιτάξει για να διαχωρίσει αυτές τις δύο καταστάσεις, είναι τα κίνητρα πίσω από το συναπάντημα. Σε μια αληθινή φιλία, βρίσκομαι μαζί με τον άλλο άνθρωπο για να μοιραστούμε την ίδια τη ζωή, τις χαρές και τις λύπες της. Ο αληθινός φίλος είναι συνοδοιπόρος μου, όχι μόνο στις εύκολες και ευχάριστες στιγμές, αλλά επίσης στις αναπόφευκτες περιόδους θλίψης και δυσκολίας. Σε μια γνήσια φιλία υπάρχει ο αμοιβαίος σεβασμός, ώστε να υπάρχει ώρα και χώρος για να εκφραστούν όλοι. Ο καλύτερος φίλος είναι αυτός που δε φοβάται να μας πει την αλήθεια, αν πιστεύει ότι σε κάτι έχουμε παρεκτραπεί. Είναι όμως παράλληλα έτοιμος να σεβαστεί τις επιλογές μας, έστω και αν διαφωνεί, χωρίς να φύγει από το πλευρό μας.

Σε αντίθεση, όταν μιλάμε για “σκέτη παρέα” τα κίνητρα είναι διαφορετικά: Εδώ δε συναντιόμαστε για να μοιραστούμε τη ζωή στην ολότητά της, αλλά μόνο για να ευχαριστηθούμε κάποια συγκεκριμένα πράγματα, πρόσκαιρα πράγματα, που τυγχάνει να μας αρέσουν και των δύο. Σε τέτοιες σχέσεις γνωρίζουμε – κατά βάθος – ότι υπάρχουν όρια στο τι μπορούμε να μοιραστούμε με τον άλλο. Όταν πια ο ένας από τους δύο βαρεθεί τη συγκεκριμένη απόλαυση που τους ένωνε, ή αν προκύψει εν τω μεταξύ κάποια διαφωνία, η “φιλία” αυτή εξανεμίζεται.

Αγάπη

Νομίζω ότι τελευταία έχουμε μπερδέψει την λέξη αγάπη με την συνήθεια..Η πραγματική αγάπη είναι πάντοτε συνυφασμένη με την προσφορά, τη θυσία, την ανιδιοτέλεια. Αγάπη είναι να χαίρεσαι με αυτόν που χαίρεται και να λυπάσαι με αυτόν που πονά. Αυτός που αγαπά ανέχεται τον άλλο με τις ατέλειές του χωρίς να τον περιφρονεί, χωρίς καν να τον κάνει να νιώθει άσχημα για αυτό που είναι. Όταν αγαπάς ενδιαφέρεσαι τι θα γίνει ο άλλος, χωρίς όμως αυτό το ενδιαφέρον να γίνεται καταπίεση και επιβολή. Και αυτό, διότι η πραγματική αγάπη εμπεριέχει τον σεβασμό της ελευθερίας του άλλου, την εκτίμηση προς την προσωπικότητά του.

Παρεξηγημένη αγάπη είναι όταν ο άλλος γίνεται το αντικείμενο με το οποίο ικανοποιώ εγώ τις ανάγκες και τις επιθυμίες μου. Κάτι τέτοιο μάλλον προσκόλληση και αδυναμία πρέπει να ονομάζεται παρά αγάπη. Καταντούμε σε αυτή την παρεξηγημένη κατάσταση είτε όταν είμαστε φίλαυτοι – δηλαδή “εγωιστές” - είτε όταν πάσχουμε από κοινωνική ανασφάλεια. Σε αυτή την δεύτερη περίπτωση, ο φόβος μη τυχόν και μας απορρίψουν οι άλλοι μας κάνει να απαιτούμε συνεχώς επιβεβαίωση (-“Πες μου ότι με αγαπάς ...” “Μα μόλις τώρα σου το είπα !”). Η ανασφάλεια, με τις απαιτήσεις που προτάσσει, μας εμποδίζει από το να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε τον άλλο για αυτό που πραγματικά είναι, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που μας εμποδίζουν οι απαιτήσεις που προτάσσει η φιλαυτία, ο “εγωισμός”.

Ποια από τις δύο πιο πάνω μορφές αγάπης έχουμε εμείς μέσα μας; Κριτήριο είναι η στάση μας απέναντι στους δύσκολους ανθρώπους: Αν τους αγαπούμε και αυτούς με την ίδια προθυμία, τότε η αγάπη μας είναι πραγματική. Αν όμως αγαπάμε μόνο όσους ανθρώπους βρίσκουμε ευχάριστους και βολικούς, τότε μάλλον η αγάπη μας εμπίπτει στην δεύτερη κατηγορία.

Η αληθινή αγάπη μέσα στην ψυχή ενός ανθρώπου είναι σαν ένα δέντρο που σιγά – σιγά μεγαλώνει, και σκεπάζει όλο και περισσότερους ανθρώπους κάτω από την δροσερή σκιά του. Από εμάς το μόνο που απαιτείται είναι να φροντίσουμε λίγο για την καλλιέργειά της, καθώς επίσης να την προστατεύσουμε από αυτά που θα μπορούσαν να την ξεριζώσουν από την καρδιά.

Σε αυτούς που....

1. Στους παπάρες που τους ζητάς να σε ßγάλουν µια φωτογραφία και σε κοιτάνε σα να τους ζήτησες να εξουδετερώσουν ßόµßα: «Ποιο πατάαααωωωωωωωωω;». Πατάς το κουµπί που δεν έχει αλλάξει ΠΟΤΕ θέση από τότε που εφευρέθηκε η φωτογραφία! ΠΑΝΩ ΔΕΞΙΑ! Άχρηστε! Να αγοράζεις κινητό µε 3 κάµερες πάνω ξέρεις όµως. Μπούρτζο µαλάκα στρουγκανόßλαχε!
2. Σ' αυτούς που αντί για «καρτούν» ή «παιδικά» λένε «µίκι µάους»:
3. Στους φίλους που κάνουν «δικιά τους» περίπλοκη χειραψία: Δεν έχουµε 1992! Ο Tupac πέθανε, ο Biggie πέθανε κι εσύ είσαι λευκός! Δεν έχεις καµιά σύνδεση µ' αυτήν την κουλτούρα. Είναι σα να ßγαίνεις έξω ντυµένος πειρατής. ΑΑΑΡΡΡ!
4. Σ' αυτούς που κόßουν το ßούτυρο κάθετα και δεν το ξύνουν παράλληλα στην επιφάνεια: Δεν είναι παγωτό. Είναι ßούτυρο! Κι εσύ είσαι σιχαµένος.
5. Σ' αυτούς που σου περιγράφουν κάθε τηλεφωνική συνοµιλία που έχουν, κάνοντας το ακουστικό µε το χέρι τους: Η κλασική µαλακία µε τον αντίχειρα και το µικρό δαχτυλάκι. Και µάλιστα όταν λένε ότι το 'κλεισαν, κατεßάζουν και το χέρι τους! Ξέρουµε πως λειτουργεί το τηλέφωνο µίµε!

Μου αρέσεις !!hehe

Όχι τώρα είμαι έτοιμη!

Έχω ήδη σβήσει πέντε φορές μία πρόταση.

Να ξέρεις λοιπόν πως... όχι
Το καλό μ'εσένα είναι πως... όχι...
Όταν σ'είχα πρωτοδεί κάτι στη ζωή... όχι αυτό είναι αλλουνού

Μ'αρέσει που λες αστεία που δεν καταλαβαίνω. Μ'αρέσει πως προσπαθείς μερικές φορές να μου τα εξηγήσεις αλλά εγώ συνεχίζω να μην τα πιάνω. Μ'αρέσει πως ώρες ώρες με πειράζεις και 'γω το παίζω θιγμένη. Μ'αρέσει που συνήθως είσαι μυστήριος και απρόβλεπτος. Μ'αρέσει απίστευτα το ότι είσαι έξυπνος, πιο έξυπνος από εμένα. Με τρελαίνει το χιούμορ σου, μ'αρέσει όταν με κάνεις να γελάω, κι ας δεν το βλέπεις εκείνη τη στιγμή. Μ'αρέσει αυτό το χαμόγελο που απλώνεται στα χείλη μου όταν σε σκέφτομαι.Μ'αρέσουν τα χείλη σου, είναι ακριβώς όπως θα 'πρεπε να είναι τα χείλη ενός αγοριού. Όχι πολύ γεμάτα ούτε μια γραμμή. Και μ'αρέσει το χρώμα τους.Μ'αρέσει που όταν με είδες χαμογέλασες. Που όσες φορές σε έχω δει είσαι χαμογελαστός. Μου αρέσει το χαμόγελο σου παρα πολύ. Να χαμογελάς πάντα, σου πάει. Μ'αρέσουν τα μάτια σου. Μ'αρέσει το χρώμα τους, είναι η αδυναμία μου. Μ'αρέσει που όταν μιλάς κοιτάς τον άλλο στα μέσα στα μάτια...Μ'αρέσουν τα πάντα.

Μ'αρέσει που σου αρέσω. Όχι σαν κοπέλα, αλλά αυτά που κάνω, ίσως και η παρέα μου λίγο.
Μ'αρέσει που όταν θα μιλήσω σε μια φίλη μου για 'σένα θα μου πει "Πάλι αυτός;".
Μ'αρέσει που σε έχω φρικάρει τόσο πολύ αλλά εσύ συνεχίζεις να μου μιλάς.
Μ'αρέσει που θα διαβάσεις αυτό το κείμενο και θα καταλάβεις.
Θα καταλάβεις ότι κάθε λέξη σου έχει βαρύτητα. Ότι ανάμεσα σε 6.000.000 κόσμο, υπάρχει τουλάχιστον μια κοπέλα που σε εκτιμάει και που σε θεωρεί σχεδόν τέλειο.


Να περνάτε καλα και να μη φοβάστε αυτό που νιώθετε. Δεν ενοχλείτε κανέναν, δεν πληγώνετε κανέναν. Ίσα ίσα τον βοηθάτε να δει μεριές του εαυτού του που ίσως δεν είχε σκεφτεί καν ότι έχει.
Όποιος σας απασχολεί, όποιος σας αρέσει, ίσως ήρθε η ώρα να το μάθει.
Ίσως να μην ανταποδώσει ποτέ, αλλά σημασία έχει ότι τον κάνατε να νιώσει κατι ξεχωριστό έστω και αν αυτό διήρκησε πέντε λεπτά.
Δείξτε τους πόσο ξεχωριστοί είναι και αν είναι έξυπνοι, θα καταλάβουν πως ό,τι λέτε δεν τους βλάπτει.
Και ίσως το σκεφτούν, και μετά ποιος ξέρει τι...

ΜΗΠΩΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ;

Hi!!!

Ζούμε σε έναν κόσμο της εικόνας, σωστά; Της εικόνας οπουδήποτε μπορεί να εφαρμόζεται. Το θέμα είναι ότι παραπέρα δεν πάει. Η επιφάνεια γυαλίζεται καθημερινά ενώ το περιεχόμενο μένει άσχημο και ακατέργαστο.

Το πως "καθιερώθηκε" αυτό είναι ένα παιχνίδι ερωτημάτων για το εάν έκανε η κότα το αυγό, ή το ανάποδο. Φταίει η κοινωνία ή μήπως φταίμε εμείς; "Η κοινωνία" θα πείτε. Η κοινωνία καθιερώνει μοντέλα και πρότυπα αποδεκτής εμφάνισης. Η κοινωνία λειτουργεί βάσει της εικόνας και της επιρροής της. Όμως αν το σκεφτούμε καλύτερα, η κοινωνία ποιους προσπαθεί να επηρεάσει. Εμάς, σωστά; Οπότε θα βρει τον πιο αποτελεσματικό τρόπο για να το κάνει αυτό. Και ο πιο αποτελεσματικός τρόπος είναι να μας πουλήσει χαρτί περιτυλίγματος. Γιατί εμάς, σαν άτομα, το δώρο δε μας απασχολεί εαν δεν είναι όμορφο εξωτερικά. Αυτή η ιστορία πάει παλιά. Πολύ παλιά.

Γιατί μετράει η εμφάνιση; Γιατί τα μάτια μας βλέπουν την υπόσταση των πραγμάτων. Γιατί τα μάτια μας συλλαμβάνουν αυτό που πρωτοβλέπουν. Και είναι λογικό. Και φυσιολογικό.
Αυτό που δεν είναι λογικό και φυσιολογικό όμως είναι να μένουν εκεί και να μην ξεσκίζουν το περιτύλιγμα για να κοιτάξουν τι έχει μέσα. Μένουν σε αυτό που τους αρέσει, αδιαφορώντας να κοιτάξουν παραπάνω. Να δούν, όχι να κοιτάξουν. Γιατί μπορεί να κοιτάω, αλλά να μη βλέπω.

Ξέρετε που θέλω να καταλήξω;
Θα ήθελα μια μέρα να ξυπνήσω και να κοιταχτώ στον καθρέπτη χωρις να με επηρεάζουν όλα αυτά τα πρότυπα. Πλούσια μαλλιά, γεμάτα χείλη. Δεν τα έχω. Ε, και τι;
Να ξυπνήσω και να μη δω στον καθρέπτη όλα αυτά που δε μου αρέσουν, αλλά όλα αυτά που με κάνουν ξεχωριστή.
Να σταματήσω να αγχώνομαι για το αν είμαι όμορφη ή με ωραίο σώμα και πάνω απ'όλα να μη με νοιάζει αν τελικά δεν είμαι.
Να ορίσω δικούς μου κανόνες, δικά μου πρότυπα. Να πω ότι για μένα ωραίο είναι αυτό που είμαι εγώ και όχι αυτό που διαφημίζει η Vogue. Να μη με νοιάζει αν πετάει η κοιλιά μου ή αν δεν έχω το τέλειο δέρμα. Να μπορέσω να με αγαπήσω όπως είμαι και μετά να αφήσω να με αγαπήσουν.

Και θα ήθελα μια μέρα να ξυπνήσω και να ρωτήσω "ΜΗΠΩΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ;" και να μη με νοιάζει τίποτα άλλο.

Χελόου.. =)

Καλημέρα!
Σήμερα γράφω χωρίς να θέλω να πω τίποτα συγκεκριμένο. Νομίζω ότι απλά καταγράφω αυτά που μου έρχονται στο μυαλό. Δεν είναι κάτι συγκεκριμένο αλλά νιώθω ότι πρέπει να το γράψω. Ίσως γιατί δεν μου βγαίνει σε προφορικό λόγο.
Γιατί?
Το περίμενα!
Όχι!
Πάλι?
Κάτι τέτοια τριγυρίζουν στο μυαλό μου, είναι όμως τόσο διάχυτα. "Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις". Ένας στίχος που αρέσει στον Πά... αν και όλο το ποίημα δεν με ενθουσιάζει ιδιαίτερα, για να είμαι ειλικρινής. Όχι, δεν "είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες"! Είμαστε ολόκληρες και παίζουμε την πιο γλυκιά μελωδία αρκεί να ασχοληθείς λίγο μαζί μας!
Δεν ξέρω τι άλλο να γράψω. Τελικά μια διόλου αμελητέα ποσότητα κακάο στον οργανισμό είναι αρκετή για να δημιουργήσει μια ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση!

Ο Μικρός Πρίγκιπας

Σε ένα καφέ και μπήκε ένα αγοράκι -το πολύ 10 χρονών- με τη μαμά του. Μόλις έκλεισαν την πόρτα της έπεσε ο αναπτήρας αλλά το αγοράκι της είπε "άστο" και τον σήκωσε από το πάτωμα και της τον έδωσε.

Ύστερα πήγα να πληρώσω και το αγοράκι της έδειξε κάτι όμορφο και της είπε "μαμά έλα να δεις,όχι ότι το θέλω,να στο δείξω μόνο". Πόση κατανόηση μπορεί να 'χει ένα μικρό παιδάκι και να λέει στη μαμά του "όχι ότι το θέλω" σαν να της λέει "το ξέρω πως δεν έχεις αρκετά λεφτά,απλώς στο δείχνω γιατί μ'άρεσε". Ύστερα στάθηκε δίπλα μου πήρε ένα νόμισμα των 10 λεπτών απ'το πάτωμα και μου είπε "μήπως σας έπεσαν 10 λεπτά?" του απάντησα "δεν νομίζω να είναι δικά μου,αφού τα βρήκες κράτησέ τα" και το πιτσιρίκι μου έσκασε το πιο πλατύ χαμόγελο του κόσμου την ώρα που τα βαζε στην τσέπη του.

Φεύγοντας η μαμά του κρατούσε καφέ,νερό και τσάντα στα χέρια της και πήγε να ανοίξει την πόρτα. Το παιδάκι πήρε τον καφέ από τα χέρια της,άνοιξε την πόρτα και της έβαλε το καλαμάκι στο στόμα για να πιει καφέ.

Σκέφτηκα πως ήταν ό,τι πιο συγκινητικό έχω δει τελευταία και πως υπάρχουν 3 πιθανά σενάρια.Είτε να μην έχει μπαμπά,είτε οι γονείς του να χώρισαν -δηλαδή 2 περιπτώσεις η μαμά του κι αυτός να είναι μόνοι τους- ή ο μπαμπάς του να λατρεύει τη μαμά του. Την πρόσεχε τόσο πολύ..μακάρι όλα τα παιδάκια να ήταν έτσι. Δεν ξέρω πως ήμουν στην ηλικία του,αλλά μακάρι να έκανα τη μαμά μου να νιώθει τόσο ωραία.

* THE DAY OF THE BLESSING MOON *

Σήμερα είναι η μέρα του φεγγαριού των ευχών και των ευλογιών.Είναι η μέρα που η ενέργεια της Σελήνης αντανακλά στη Γη και στους ανθρώπους! Έτσι θυμήθηκα ένα μακρινό ταξιδάκι που είχα κάνει πριν μερικά χρόνια σε μια χώρα άγνωστη στους περισσότερους ανθρώπους. Στη χώρα της ευτυχίας και της χαράς! Εκεί έμαθα ορισμένα μυστικά για το πως μπορούμε να δώσουμε στην καθημερινή μας ζωή μια νότα χαράς και ευτυχίας!

Ολα θα πανε καλα...

Στη ζωη υπαρχουν δυο πραγματα για να ανησυχεις: Ή θα εισαι καλα ή θα εισαι αρρωστος. Εαν εισαι καλα δεν υπαρχει αγχος. Εαν, ομως, εισαι αρρωστος υπαρχουν δυο πραγματα για να ανησυχεις: Ή θα γινεις καλα ή θα πεθανεις. Εαν γινεις καλα δεν χρειαζεται να ανησυχεις. Εαν,ομως, πεθανεις υπαρχουν δυο λογοι ανησυχιας: Ή θα πας στον Παραδεισο ή στην Κολαση. Εαν πας στον Παραδεισο δεν εχεις λογο ανησυχιας. Τωρα, εαν πας στην Κολαση, θα εισαι τοσο απασχολημενος χαιρετωντας ολους τους φιλους σου, που δεν θα εχεις χρονο για να ανησυχεις!

Υ.Γ: Εαν εχεις στο μυαλο σου αυτη τη φιλοσοφια δεν φοβασαι, χαμογελας και παραγγελνεις την επομενη μπυρα...

Η θλίψη του σώματος 02

Αν ήταν Δευτέρα θα το καταλάβαινα
αλλά Σάββατο;
Είναι δυνατόν να μη μ' αγαπάς Σάββατο;

Η θλίψη του σώματος 01.

Να μη σας εμποδίζω,είπε.Και άλλαξε όνειρο.Με τα χρόνια,είπε,με τα χρόνια αισθάνομαι ένα χνούδι στην ψυχή μου.Όταν φυσάει θέλω να φεύγω.Στην άπνοια απλώς λέω ψέματα......
Παλιά,είπε,κάποιος αγάπησε το γέλιο μου.Του το'δωσα όλο.

The girls...

Τους τελευταίους 3 μήνες...

Τους τελευταίους 3 μήνες έμαθα ότι...

• όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά.

• τα καλύτερα έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις...

• ...όπως βέβαια και τα χειρότερα...

• κάποια πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα στην πράξη απ' ότι στη θεωρία.

• η ευτυχία δεν εξαρτάται ούτε στο ελάχιστο απ' αυτά που γίνονται γύρω σου αλλά απ' τον τρόπο που τα αντιμετωπίζεις.

• μπορεί να μην υπάρχει κάρμα, μοίρα και όλα τα σχετικά...

• ...αλλά παρ' ολα αυτά πιστεύω ότι ο καθένας κάποια στιγμή θα πάρει αυτό που του αξίζει.

• τα όνειρα δεν πρέπει να είναι τσίπικα. Ονειρέψου 10.000 πράγματα και κάνε τα 10.

  • τελικά δεν φοβάμαι τα αεροπλάνα όσο νόμιζα.

  • κάποια στιγμή θα πάρω απόφαση να κάνω τα πράγματα που θέλω.

  • οι πρώτη εντύπωση που σου δίνει κάποιος δεν είναι ποτέ η σωστή...

  • ... ενώ η τελευταία είναι η καθοριστική.

  • τελικά μπορώ να ζήσω χωρίς να παρακολουθώ καμία σειρά.

    • με εκνευρίζει απίστευτα ο ήχος του τηλεφώνου που χτυπάει και ...

    • ...αυτοί που ενώ έχουν ομπρέλες περπατάνε κάτω απ' το υπόστεγο.

      • σε ανάλογο διάστημα από σήμερα πιθανότατα να έχω μάθει άλλα τόσα...

To kalokairi mou..

Geia se olous...

Einai 2 para..kai pali dn koimamai..fusiologikotato
autes tis meres eimai polu xaroumenh...gia ola noiw8w erwteumenh me to ka8e ti gurw mou..Enoiwhtai me oti me euxaristei...!!!Einai ola toso omorfa pou euxomai na mhn teleiwsoun pote..
To kalokairi auto arxise me xara sunexisai me gelia xares e3odous kai teleiwnei me agaph kai eutuxeia...

NA TI MAS LEIPEI

Ta3idi me aeroplano

Geia xara se olous !

''Dusthxws'' eimai e3wteriko...to dusthxws bebaia phgainei sto gegonos oti den mporw na grapsw sta ellhnika afou olo to pc leitourgei sta souhdika..nai eimai souhdia sto göteborg...Pernaw fantastika eilhkrina den mporw na perigrapsw thn xara mou..Omws gia auto 8a sas milhsw argotera..Shmera 8elw na sas pw gia to ta3idi mou me to aeroplano...

Latreuw ta ta3idia me to aeroplano!Den einai polles oi fores pou exw ta3idepsei alla autes oi liges fores mou exoun meinei pragmatika a3exastes.Kata ena periergo tropo panta ka8omai dipla sto ftero.H 8esh mou panta auth tou para8urou.8elw na ta blepw ola,xwris kanena kefali h tsanta gia empodio...

Sunh8ws eimai apo tous prwtous sth seira gia ta diabathria.Kai panta ta xeria mou idrwmena kai to xamogelo zwgrafismeno sto proswpo mou!!!

To aeroplano siga siga 3ekinaei,ola hrema!To apokorufwma einai h telikh eu8eia gia thn apogeiwsh!!Mesa mou noiw8w oti tentwnetai akoma kai to pio mikro mou kuttaro...Kai to ta3idi arxise!
Kanw ena ta3idi mesa sta sunnefa.Parathrw ta sunnefa-latreuw ta paixnia mazi tous(8a mou peite
pws ginetai na paizeis me ta sunnefa?)!! 8a sas e3hghsw!Einai polu aplo.Stoxeueis ena sunnefo,sugkentwnesai s'auto to epe3ergazesai kai briskeis me ti moiazei..!Isws to exete kanei kai eseis auto,ean oxi thn epomenh fora pou 8a ta3idepsete prospa8hste to!!
Den me noiazei na pw thn alh8eia me poia pthsh 8a petaw kai poios 8a einai mesa se auto.Apla apolambalw thn 8ea mou apo to para8uro kai pistepsete me einai monadikh....
8a mporousa na ta3ideuw gia meres kai na blepw ola auta ta api8ana pragmata pou exei dhmiourghsei h mana fush...Krima!!(mhn anarwtieste to giati)to ta3idh exei teleiwsei se polu ligo 8a parw thn balitsa mou,8a anebw st treno kai...kales mou diakopes!
=)

Τι καταφέραμε...

1. -Πολλαπλασιάσαμε τα υπάρχοντα μας, και μειώσαμε τις αξίες μας.

2. -Μιλάμε πολύ, αγαπάμε σπάνια και μισούμε πιο συχνά.

3. -Μάθαμε πώς να εξασφαλίζουμε τα προς τα ζην, αλλά δεν μάθαμε να ζούμε.

4. -Προσθέσαμε χρόνια στη ζωή μας, αλλά όχι ζωή στα χρόνια μας.

5. -Φτάσαμε ως το φεγγάρι, αλλά δυσκολευόμαστε να διασχίσουμε ένα δρόμο για να συναντήσουμε τον γείτονα μας.

6. -Πλατύτερους δρόμους, αλλά στενότερες αντιλήψεις.

7. -Ξοδεύουμε πολλά, και έχουμε λίγα.

8. -Υπάρχουν περισσότερα τρόφιμα, αλλά και χειρότερη διατροφή.

9. -Η βιτρίνα της ζωής μας φαίνεται πλούσια και γεμάτη, Η αποθήκη της όμως, είναι έρημη και άδεια.

Ρατσισμός

Ρατσισμός είναι να θεωρούμε κάποια άλλη ομάδα ανθρώπων ως κατώτερη ή ακόμη και άξια περιφρόνησης, λόγω της φυλετικής ή εθνικής τους καταγωγής.

Αιτία του ρατσισμού είναι συνήθως ένα μίγμα υπεροψίας και φόβου. Δηλαδή, από τη μια πλευρά αισθανόμαστε ότι η δική μας φυλή είναι ανώτερη - πιο καλλιεργημένη, πιο έξυπνη, πιο πολιτισμένη κτλ. - ενώ από την άλλη αισθανόμαστε ότι η άλλη φυλή με κάποιο τρόπο μας απειλεί: Είτε στρατιωτικά, είτε πολιτιστικά, είτε ακόμη και στο επίπεδο εξεύρεσης εργασίας. Το αποτέλεσμα, μέσα μας, είναι να βλέπουμε μια ολόκληρη ομάδα ανθρώπων με εχθρότητα και προκατάληψη.

Ο ρατσισμός ενέχει πάντοτε το στοιχείο της διαστρεβλωμένης όρασης. Στους μεν εαυτούς μας, βλέπουμε μόνο καλά, μόνο αρετές, μόνο μεγαλείο. Αν κατά σύμπτωση προσέξουμε κάποιο ελάττωμα, εύκολα το δικαιολογούμε. Στη δε αντίπαλη φυλή βλέπουμε μόνο πάθη, μόνο πονηρία, μόνο μικρότητα. Αν κατά σύμπτωση προσέξουμε κάποια καλοσύνη, εύκολα την ανάγουμε στην υστεροβουλία.

Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνούμε είναι ότι ο κάθε άνθρωπος, ανεξάρτητα από την παιδεία που έλαβε και από τον πολιτισμό στον οποίο ανατράφηκε, έχει μέσα του την ίδια φλόγα της ανθρώπινης φύσης που έχουμε κι εμείς: Έχει δηλαδή την ικανότητα να αγαπά, να δημιουργεί, να ζει σε κοινωνία, να σκέπτεται, να χαίρεται, να θαυμάζει. Ίσως σε κάποια εξωτερικά ιδιώματα ή σε κάποιες συνήθειες να διαφέρει από εμάς, αλλά αυτό θα έπρεπε να ξυπνούσε το ενδιαφέρον μας μάλλον - πώς να γνωριστούμε καλύτερα - παρά το φόβο, την κατάκριση, την περιφρόνηση.

Η καλύτερη ισορροπία όταν είμαστε αντιμέτωποι με ανθρώπους από άλλες φυλές, είναι να διατηρούμε μια υγιή στάση φιλοξενίας, όπου αποδεχόμαστε τον άλλο γι' αυτό που είναι, ενώ ταυτόχρονα σεβόμαστε και τον εαυτό μας γι' αυτό που είναι και γι' αυτό που έχει. Αν προσέξουμε στον άλλο άνθρωπο, στην άλλη φυλή, κάποια ελαττώματα, ας θυμηθούμε ότι έχουμε και εμείς, αν όχι τα ίδια, τουλάχιστον άλλα εξ' ίσου σοβαρά ελαττώματα. Αν αντιληφθούμε κάποια προτερήματα, ας μην αφήσουμε τον εαυτό μας να τα διαστρεβλώσει με σκέψεις του τύπου "Μπορεί αυτοί να είναι ευγενικοί αλλά είναι κατά βάθος ψυχροί, ενώ εμείς που όλοι μέρα βριζόμαστε κατά βάθος έχουμε καλή καρδιά". Δηλαδή, αν προσπαθούσαμε λίγο περισσότερο, αν είχαμε την διάθεση να μάθουμε, δε θα μπορούσαμε εμείς να γίνουμε και ευγενικοί και να έχουμε καλή καρδιά; Ο πραγματικά μεγάλος άνθρωπος, ο πραγματικά μεγάλος λαός, είναι αυτός που ξέρει να μαθαίνει από τα προτερήματα των άλλων ενώ ταυτόχρονα διατηρεί αλώβητη τη δική του ταυτότητα.

http://www.youtube.com/watch?v=rHKvQsEeA4Y